Docville: Necrobusiness

Necrobusiness : Lijken en business as usual

Ter verduidelijking : Necrofielen zullen nu de oren spitsen, al moeten we die helaas de laan uitsturen. Wie dacht dat er in Necrobusiness veel lijken uit de kasten zouden vallen, komt zwaar bedrogen uit. In de verste verte geen dode te bespeuren, wel een heel filmische rechtszaak. Deze documentaire handelt over een stelletje malafide gozers die niet vies zijn van lijkenpikkerij. Begrafenisondernemers horen niet alleen de doodsklok luiden maar blijkbaar ook het gerinkel van de kassa. Zoveel mogelijk doden binnenrijven is de boodschap.

In het katholieke Polen sloten enkele obscure figuren een duivels pact en merkwaardig genoeg steeg het aantal sterfgevallen. Toeval ? De onderzoeksjournaliste Monika Sieradzka rook alvast onraad. Als enige vrouw kronkelt ze zich met haar zachtheid , geduld en charmes rond de wantrouwige begrafenisondernemers. Ze volgt de rechtszaak tot het einde. De slotconclusie van de documentaire is dat sommigen veroordeeld werden, anderen bleven ongestraft achter. Eenzaam aan de top. Zo gaat dat. Voor de ene loont misdaad niet, voor de andere wel.

De journaliste Sieradzka ondervraagt geregeld haar ‘misdadigers’ en gaat bij hen op thuisbezoek. Necrobusiness verloopt schoorvoetend, als een grauwe kabbelend beekje . De beelden zijn mistroostig grauw ingekleurd, weinig gevarieerd wat noch echt hoogte- noch dieptepunten oplevert. Inhoudelijk drijft de film aan de oppervlakte. Enkel de Balkanmuziek fleurt de grauwe sfeer wat op. Toch al bij al een mooie eerbetoon aan de doden van de filmmaker Frederik von Krusenstjerna .