IKL: Vlaamse kortfilmcompetitie [Deel2]

Opnieuw een sterke opener in de tweede reeks: in Afterday (***) zien we een meisje afscheid nemen van haar lief (het lijkt nog altijd zeer goed te klikken), waarna ze naar een weekendhuisje op het platteland vertrekt met een andere goede vriend. Waarom ze dit doet, komt pas later aan het licht. Intrigerend verhaal, mooi in beeld gebracht, met aandacht voor detail, en goed geacteerd – wat moet een mens nog meer hebben? Leuke bijrol ook voor Alex Stockman, regisseur van het onvolprezen Verboden te Zuchten.

Gilles De Schryver staat hoog in de top tien van meest gevraagde kortfilmacteurs, maar dit jaar moet hij het met één verschijning doen: hij speelt Victor (**) in de gelijknamige film. Victor is ook in de film een acteur, maar het acteerwerk wil niet erg vlotten: hij gaat tot in Duitsland auditie doen voor een rol als beer (jawel, voor een rol als beer). Tussendoor is er de begrafenis en het herdenkingsfeestje van een vriend, en de kennismaking met een speels vriendinnetje (Eline Kuppens) dat hem meesleurt in haar kinderlijk mooie fantasiewereld.

Een buitenbeentje in de competitie is het anekdotische Metro (0). De camera staat opgesteld in een Brussels metrostel en observeert de tunnels en de perrons (tja) en de reizigers op de metro, die verder niets bijzonders meemaken. De film is met andere woorden zeer waarheidsgetrouw: hij is even saai als een echte metrorit. Wel leuk om Pieter Genard (Dagen zonder Lief) nog eens bezig te zien, al moet hij niet meer doen dan gedurende anderhalve minuut zijn GSM laten pikken.

Plan B (***) maakt veel goed. Twee Antwerpenaren zitten zwaar in nesten door hun deal met de Albanese maffia: die komt binnenkort drugsgeld ophalen, maar het grootste deel hebben ze zelf opgesnoven en ze zijn sowieso niet meer in staat om helder te denken. Het Plan B uit de titel staat uitgetekend op een van de witte muren (“om het vanop meer afstand te kunnen bekijken”), en dat doet het verloederde appartement er nog afgeleefder uitzien dan het al is (al lijkt het dan een nieuwbouwappartement). Plan B wordt ook gedeeltelijk uitgevoerd: er wordt een derde huisgenoot gezocht die – al dan niet vrijwillig – voor geld kan zorgen. Het slachtoffer is een Arnon Grunberg-achtige Nederlandse krullenbol, wellicht niet toevallig een schrijver, die “het echte leven wil leren kennen” om zijn roman te kunnen afwerken – samenleven met de Antwerpenaren vindt hij dus helemaal prima en toppie erbovenop. Er wordt een contract getekend op de binnenkant van een doos Frosties (“is dit wel officieel?”), maar dan loopt het mis. O ja, Eric Kloeck, jurylid voor deze competitie, waagt zich nog eens aan een korte maar geslaagde bijrol. Laat dit geen belemmering zijn om deze kortfilm met een prijs naar huis te sturen.