IKL: Vlaamse kortfilmcompetitie [Deel4]

Nicolas Karakatsanis is de gevierde cameraman die naast Small Gods en Linkeroever ook de stijlvolle kortfilm Passages (**) in beeld bracht; hij wordt er tot driemaal toe voor bedankt op de aftiteling. En het is inderdaad de cinematografie die hier de grootste troef vormt, samen met het originele uitgangspunt: een man amuseert zich met het schrijven van diepzinnige teksten in de boeken die hij van de bibliotheek ontleent, de vrouw achter de balie geraakt erdoor gefascineerd en achterhaalt wie de dader is. De confrontatie van twee onbekenden die toch iets intiems delen: het is een goede basis voor een kortfilm. Spijtig dus dat het niet echt knettert tussen de twee hoofdpersonages, en dat de liefdesscène meer wegheeft van een kunstzinnig tableau dan van een passionele vrijpartij.

Soldater (**) speelt zich af tijdens een zomer in Denemarken. Een achtjarige jongen is zijn tweelingbroer kwijt en de lange zomervakantie, in alle eenzaamheid, valt extra zwaar.

Missing the Boat (**) behandelt de gênante thematiek van het koppelen. Janice heeft de ‘kritische’ leeftijd van dertig jaar bereikt, en wordt door haar vrienden verplicht een partner te zoeken, zodat ze samen op cruise kunnen gaan. De kortfilm begint erg sterk, met een mooie scène uit de kindertijd (nostalgisch-romantisch verteld maar door de toehoorders onthaald op boegeroep), en met de consequente verkleedpartijen: iedereen loopt de hele film door als schaap of konijn rond. Maar de confrontaties met de kandidaat-vriendjes zijn ondertussen zo uitgemolken (elke maand komt er wel zo’n Hollywood-komedie uit) dat de kortfilm niet boven de middelmaat uitstijgt. Geen idee ook waarom dit zo nodig in Australië opgenomen moest worden.

Al mogen we niet klagen: hoorden we in Missing the Boat nog Engels met een Australisch accent, in Tunnelrat (0) vond de regisseur het nodig zijn Belgische acteurs Engels met Vlaams accent (en Nederlandse grammatica) te laten spreken. Vreemd, want de film speelt zich af in de loopgraven van Ieper, ten tijde van de Eerste Wereldoorlog – naar het schijnt werd er in de modder hier en daar ook wat Vlaams gesproken. Hoe zullen we het scenario samenvatten? Er wordt door tunnels gekropen, er stort al eens een gang in, een Duitser en een Brit/Vlaming komen samen vast te zitten, één van hen ontkomt maar wordt op dramatische wijze en in slow motion (het lijkt The Patriot wel) neergeschoten door zijn eigen kamp. En alsof dat nog niet clichématig genoeg is, is de schutter het typetje van de bange en onervaren soldaat, die per vergissing zijn mentor neerknalt. Ook gênant: de Duitse soldaat die als een joelend kind in de ingestorte gang rondhost, nadat blijkt dat ze van de buitenwereld afgesloten zijn (in het scenario stond: ‘panikeren’). Kortom: dat door de modder kruipen, dat was eigenlijk de moeite niet waard.

Abused (0) is vier minuten klassieke, sadistische slasher-horror met een grapje achteraan. Ja, zo kan u weer opgelucht lachen in de zaal, maar los van het grapje is dit een knullige B-film (met opnieuw dat ridicule Vlaamsche Engels, jawel), en het grapje zorgt er ook voor dat de rest van de film niet meer klopt. Ach, de schminksters zullen zich wel geamuseerd hebben, en dat is het voornaamste, nietwaar?